(starszy instruktor ratownictwa górskiego) obejmowały dużą paletę rozwiązań możliwą do wykorzystania podczas akcji poszukiwawczych. Omawialiśmy m.in.: częste błędy popełniane podczas akcji, sposoby prowadzenia wywiadu, wypełniania formularza przyjęcia zgłoszenia o zaginięciu, kwestionariusza osoby zaginionej, , karty oceny stopnia zagrożenia, priorytety dochodzenia, rozpytywanie, stwierdzenia często nieprawdziwe podczas wywiadu do których trzeba zachować dystans, taktykę i logistykę, zasoby, IPP, PLS, LKP, strategie osób zaginionych, wyznaczanie granic obszaru przeszukiwanego, wyznaczanie naturalnych barier i elementy terenu, regułę 95%, regułę 10 kroków, regułę 3 kroków, prawdopodobieństwo sukcesu (POS), które jest iloczynem obliczenia prawdopodobieństwa obszaru (POA) i prawdopodobieństwa detekcji (POD).

Poznaliśmy sposób obliczania efektywnej szerokości przeszukania oraz średniego max zasięgu detekcji. Dużo uwagi poświęcone zostało analizie zachowań dzieci.
Szkolenie obejmowało również metody wykorzystywane podczas akcji poszukiwawczych, m.in.: dochodzenie, pies tropiący, pies na otwartą przestrzeń, patrol pieszy, patrol zmotoryzowany, patrol powietrzny, tropienie, szybka trójka poszukiwawcza, metoda koła wagonu, metoda koła roweru, metoda liścia, tyraliera, obserwatorzy.
Marek Kalbarczyk (instruktor ratownictwa górskiego) oprowadził nas po świecie programowych mapowych do urządzeń mobilnych.
Swoim ogromnym doświadczeniem dzielił się z nami również Szef służby śniegowo-lawinowej GOPR Wojciech Bartkowski (starszy instruktor ratownictwa górskiego) – człowiek z „błyskiem w oku”. Jego wykład pokazał nam ponadczasowość pewnych rozwiązań i siłę bazowania w zdobywaniu doświadczenia na długoletnich praktykach.

To szkolenie uzmysłowiło nam jak wiele tracimy jeśli organizacje zajmujące się poszukiwaniami osób zaginionych w terenie otwartym w Polsce słabo lub wcale ze sobą nie współpracują.

Dziękujemy Grupie Podhalańskiej GOPR za zaproszenie!